De avonturen van Cathy in Afrika - Deel 1

Onze Cathy Janssens zit momenteel in Uganda waar ze samen met Amy, een collega studente, haar stage vroedvrouw doet. Regelmatig stuurt ze mailtjes en misschien is het wel leuk om via het JH ook eens wat nieuws te brengen.

Bij deze al een stukje uit een mail van 25/09

Amy en ik hadden beiden een vrouw liggen (tweede kind) en beide op 8 cm (moeten tot 10 cm). Dus wij erom wedde wie eerst ging aan de slag kunnen gaan, hehe... Nu ja Amy haar vrouw begon eerst tekens te geven van te beginnen persen en ik had er geen erg in, tot Amy mij riep.... Ik dus achter het gordijn kijken en de vrouw was al druk bezig aan het persen, hoofd was er al helft uit en geen Amy te bespeuren???? Uit reflex bracht ik het kind natuurlijk ter wereld, aiaia geen handschoenen aangedaan omdat het kind er al bijna was en het was gewoon een reflex weet je.... Daar was Amy opeens, ze was een short gaan aandoen....oke.... De rest heeft zij overgenomen, ik vlug mijn handen gaan wassen en checken of het geen positieve was, fiouw gelukkig niet.... Man man ik moet er echt wel voor opletten maar was gewoon instinctief... Mijn moeder is een uurtje daarachter bevallen en ze was mij nu toch weer zo dankbaar... Eerst kwam ze met geld af, geweigerd natuurlijk maar daarachter (ben er nog niet goed van) sprong ze van t bed (moet je weten dat ze juist was bevallen e) en begon te knielen voor mij.... Voelde mij even beschaamd omdat ze dat deed maar dat is hun manier van danken en ik voelde mij zo gelukkig vanbinnen.... Zo lieve mensen.... Ik heb haar opgepakt en een dikke knuffel gegeven, de eerste vijf minuten liet ze mij niet meer los en resultaat is dat haar meisje Cathy noemt, als dat niet iets is om trots op te zijn.... Daarachter werd ik nu toch weer zo draaierig dat ik mij leggen slapen heb op een van de bedden die leeg was... Tot Amy mij kwam halen voor een volgende bevalling.... Ging effe strugger tot ik mij echt voor de eerste keer kwaad heb moeten maken op een vrouw... Dat kind moest er nu uit en ik mij kwaad gemaakt dat ze niet perste en wel moest persen... Is er uiteindelijk goed uitgekomen maar heb wel moeten helpen met een grote knip te plaatsen, tja als ze niet wou persen en het kind moest eruit..... Maar is mooi hersteld en je zag er niets meer van...

De mails zijn steeds een waterval van woorden en belevenissen en tonen hoe hard het leven ginder kan zijn. Maar ook de leuke momenten worden niet vergeten.
Je kan meer lezen in De Lochtink waar een papieren versie ligt in de "CathyBak" aan de toog.

Wil je Cathy zelf even een berichtje sturen, laat u volledig gaan: zattepullu2@hotmail.com
Haar kennende zal ze dat zeker appreciëren.